7 yil önce, 6 genç yazarimiz, bastigimiz topraklarda, soludugumuz havada, bildigimiz mekânlarda yasanan, anlatilan öyküleri yaziya dökmeye karar verirler ve ANADOLU KORKU ÖYKÜLERI çikar ortaya. Anadolu topraklari, fisildadigi binlerce söylenceyle malzeme verir yetenekli kalemlere. Maden o kadar verimlidir ki tek kitap yetmez “korku“yu barindirmaya; ikinci kitap çikagelir 2013’te. Çocuklugumuzdan animsadigimiz korku sahneleri vardir. Ya bir kitapta okuyup gözümüzde canlandirmis ya da bir filmde seyredip zihnimize kazimisizdir. Bizi etkilemistir; karanlik korkumuzu, yalnizlik korkumuzu besleyip büyütmüstür. Yillar sonra da animsariz: Belki tek karelik patlayip sönen bir flas; belki keskin tiz bir çiglik olarak katilir gündelik yasamimiza. Dolunay geceleri, kurt adam disleri, vampir gözleri malzeme olusturur kâbuslarimiza. Yine de çok “tanidik“ degildir bu “korku“. Kurgusunda, tinisinda, renginde, kokusunda, sesinde, nefesinde bir yabancilik, bir uzaklik vardir. Benligimize katmayiz, iliklerimize islemez, küçümseyebiliriz onu; hatta dalga geçebiliriz bu korkuyla. Çünkü “bizden“ degildir; yolumuza çikmayacaktir, basimiza gelmeyecektir… Büyük kent korkulari baska, kirsal alan korkulari bambaskadir. Kirsal alana özgü korku; dogayla, doganin gücüyle, batil inançlarla iç içedir ve çarpiciligini da inandiriciligini da onlardan alir. Ücra köylerin, geleneklere bürünmüs kasabalarin, kuytu ormanlarin, bir görünen bir kaybolan magaralarin, dipsiz kuyularin gizleri ve bu gizlerin yasattigi heyecanlar, korkular, kâbuslar…(Tanitim Bülteninden)