“Geçmisim, gelecegim içerisinde kazilmis derin bir kuyuydu. Bu kuyudan çikmam için ancak Yusuf olmam gerekiyordu. Bunu basarabilirsem sonsuzlugu da geçebilirdim. Bu andan sonra da imkânsiz olarak addedilen ne varsa hepsini mümkün kilabilirdim. Ancak biraz daha ölmemem gerekiyordu. Iste onun ne siniri, ne de mümkünâti vardi.”Hangi deney gerçek aski yüregin hafizasindan silebilir ki? Bir kadin, üç adam… dört ayri yürek. Serap, Celal, Pars ve Doktor. Kimi ask, kimi ask kisvesi altinda intikam, kimiyse akildisi deneylerin objesi olarak yüregine yerlestirir Serap’i. Herkesin bir plani vardir. Bu romanda iyilerin yüzü kötülüge, kötülerin yüzü beyaza boyalidir. Bazilari portakal, bazilariysa kurumus kan kokar. Tüm bu intikam planlari sadece Serap’i elde etmek için mi, yoksa Serap sadece bir masa mi? Peki, Serap bu hikâyenin neresinde? Celal, aski için hayatini tamamen degistirmistir; ama bugünü degistirse de geçmisi ve geçmisin sekillendirecegi gelecegi degistirebilir mi? Ayin karanlik ve aydinlik yüzü gibi tek bedende iki ayri hayat yasayan Pars, kisisel hesaplasmalarinda Serap’a hangi yüzünü dönecektir? Sevdigi kadini bir türlü elde edemeyen Doktor, sinsi bir yilan gibi kaç hayatin içine akitacaktir zehrini? Freud mu hakliydi yoksa Jung mu? Peki Gazali bu romanin neresinde? Mustafa Becit’ten hayatin içinden karakterlerle kurulmus bir olay örgüsünün aksiyon, intikam, ask, felsefe ve hatta biraz delilik dolu, bir solukta okuyacaginiz çarpici anlatimi…Artik, köpüren hayatin saganaklarinda sanciyan bir namluya sakaginizi uzatma vaktidir…(Tanitim Bülteninden)