Sevmek, Sevinmek, Iyi Seyler Üstüne ve Yasar Kemal…”Ben sevgiden, sevinçten söz açmak istemez miyim, delice, çilginca, içim tasa tasa, bir sevinçten söz açmak istemez miyim? Ben sevinçli adamim. Bu dünya böyle olmasa, böyle kara, karanlik olmasa, ben sevinçten tasar cosardim. Yaradilisim karanliktan çok aydinliga, acidan çok sevince… Ne çare, ne çare ki sevinmek gelmiyor elimden… Dostluktan söz açmak, ne güzel. Bir dostum var. Sicacik eli var. Sevgi dolu gözleri var. Ne güzel yalansiz, salt sevgi dolu bir insan eli sikmak. Sicacik, sicacik… Ben deli olurum, insanlar karanlik karanlik, kuskulu baktikça bana… Bütün insanlar kuskusuz, korkusuz, çikar düsünmeden, düsmanlik geçirmeden içlerinden baksalar biribirlerine… Insan, ne olur biliyor musunuz, sicacik bir bahar günesinin bahtiyarliginda duyar kendisini… Bahar günesinde bir sevinç içinde gerinir. Insan bir bahar çiçegi temizliginde olur.”Böyle söylüyor Yasar Kemal. Bu satirlarin geçtigi yazinin basligi Sevmek, Sevinmek, Iyi Seyler Üstüne, kitaba adini da veriyor. Yapi Kredi Yayinlari’nin Dogan Kardes-ilkgençlik dizisinden yayimlanan kitap, edebiyatini hümanizm üzerine kuran, Türkiye edebiyatinin büyük ustasi Yasar Kemal’in edebiyat, kültür ve özgürlük üzerine temel düsüncelerini gençlere tanitmak için seçilen yazilardan olusuyor… Bu baslik, henüz Yasar Kemal edebiyatiyla tanismayanlar için, onun dünyaya yaklasimini özetliyor. Bir insan, bir yazar ve bir aydin olarak hayattaki durusunu oldugu kadar; kökleri asirlar öncesine dayanan olay ve duygulari aci, yoksunluk ve isyanla harmanlayan Anadolu ve Çukurova’nin kültüründen beslenerek yarattigi coskulu, zengin ve evrensel dilini de ele veriyor.Sevmek, Sevinmek, Iyi Seyler Üstüne, Yasar Kemal’in daha önce yayimlanan Baldaki Tuz, Zulmün Artsin, Agacin Çürügü ve Ustadir Ari kitaplarindan seçildi. Ilki 1960, sonuncusu 1993 yilina ait, onun düsünce evrenine ayna tutan toplam 18 yazi ve konusmadaki elestirel tavir, ayni zamanda Türkiye’nin 20. yüzyilin ikinci yarisindaki egemen politik, düsünsel yapisina da ayna tutuyor.Her isin basinin “düsünce namusu” oldugunu söyler Yasar Kemal. “Bence, Bati Bati dedikleri, düsünce namusuyla baslar, onunla biter. Düsünce namusunun bitmedigi, gelismedigi yerde, hiçbir iyilik bitmez, gelisemez.”Tembellik, bilim, masallar, korkular, kültür, özgürlük, sinema, Köy Enstitüleri, gericilik, ilericilik, sömürü düzeni, Çukurova, sanat, öfke, folklor, doga, ögretmenler, Ikinci Dünya Savasi, vicdan, nükleer tehlike, Dostoyevski, Nâzim Hikmet… Ve daha nice kisi, konu ve fikir… Kimi coskuyla, kimi küskünlükle, kimi baskaldirarak kaleme alinsa da, hepsinin temelinde sevgi var.(Tanitim Bülteninden)