Bir Siirden”Eskiden” demeli artik: Sairler, eskiden, sadece siir yazmaz, basta kendi siirleri olmak üzere Siir üstüne düsünür, bunun kavgasini da verirlerdi dergilerde; çünkü onlarin, yasadiklari topraktan dünyaya, “insanliga” diyecekleri vardi, ve belki bundan da önemli olarak kendilerine verdikleri bir “söz”leri vardi; bunun pesine düstüler.Turgut Uyar, “bu söz”ün pesine en sik ve en israrli sekilde düsmüs olmasiyla ayriliyor kusaginin sairlerinden. Dünyanin En Güzel Arabistani adiyla, dünya durdukça duracak bir Sâh Siir’in sairi olmakla yetinmeyip, siire-saire bugün de yol gösteren “Korkulu Ustalik”, “Ilkin Cesaret”, “Dikis Payi”, “Ozanin Isi”, “Efendimiz Acemilik” ve “Çikmazin Güzelligi” adli yazilariyla, sairin, siir yazmak disinda, baska, bambaska sorumluluklari da olabileceginin örnegini veriyor bize.Bu örnegin hâlâ benzersiz verimi ise Bir Siirden: Sair, Abdülhak Hâmit’ten Yahya Kemal’e, Nâzim Hikmet’ten Orhan Veli’ye, Oktay Rifat’tan Metin Eloglu’na, ele aldigi sairin “bir siiri”nden yola çikarak, “yol”u kendinden önce yürümüslerin ve birlikte yürüdüklerinin, neyi-nasil-niye yaptiklarina bakiyor; bizim için.Ince Kapak: