Orhan Pamuk Istanbul’da, hayatinin ilk yirmi iki senesini bir büyüme ve olgunlasma romanina dönüstürüyor. Yazarin çocuklugu ve ilkgençliginin hikâyesi ve aile tarihiyle Istanbul’un bir imparatorluk baskentinden 20. yüzyil baslarinda yikintilarla ve hüzünle dolu bir sehre dönüsmesinin hikayesi olan Istanbul – Hatiralar ve Sehir, yalnizca Pamuk’un bir Istanbul yazari olarak ününü saglamlastiran kitabi degil, ayni zamanda tüm dünya edebiyatinda bir sehrin ruhu hakkinda yazilmis en derin kitaplardan biri. Pamuk çocukluk ve gençligini anlatiyor…”Ruhumdaki bu kirilmayi hissediyor, yaklasan yalnizligimdan telasa kapiliyor, içine düsmekte oldugum karanligin bir hayat tarzi olmasindan korkarak herkes gibi olmaya karar veriyordum: On yedi on sekiz yaslarimda bir dönem herkesi güldüren, her firsatta saka yapan, herkesle arkadasça, hatta serserice iyi geçinen bir cemaat adami gibi gözükmeyi basardim… Herkesin kafayi fazla takmadan yaptigi seyleri yapabilmek için niye benim disimi sikmam, gayret etmem, sonra da poz yaptigim için kendimden nefret etmem gerekiyordu?”Yazarin kendini “ben” olarak ilk hissedisinden, annesine, babasina, ailesine yönelen hikâye, bir hüzün ve mutluluk kaynagi olarak Istanbul sokaklarina açiliyor. Günümüzün büyük romancisinin gözünden 1950’lerin Istanbul sokaklarini, parke tasi kapli caddeleri, yanip yikilan ahsap konaklari, eski bir kültürün yok olusuyla, onun külleri ve yikintilari arasindan bir yenisinin dogusunun zorluklarini kesfederken Pamuk’un ruhsal dünyasinin olusumunu da bir dedektif romani okur gibi, hizla izliyoruz… Bu özgün ve benzersiz eserde, okurken elden birakamadigimiz kitaplara has o ruh ve duygu birligi var.Orhan Pamuk’un, Ara Güler basta olmak üzere Istanbul’un büyük fotografçilarinin çektigi on binlerce kareden ve kendi kisisel albümünden seçtigi fotograflar hikâyeye eslik ediyor.”Simdiye kadar bir sehir hakkinda yazilmis en unutulmaz, en hüzünlü ve en muhtesem kitap.”The San Diego Union-Tribune “Sayin Orhan Pamuk, Istanbul’u Dostoyevski’nin St. Petersburg’u, Joyce’un Dublin’i ve Proust’un Paris’i gibi dünyanin her kösesinden okurlarin kendi hayatlarini yasar gibi taniyip, bir ikinci hayat sürecekleri vazgeçilmez bir edebi sehir yaptiniz!” Nobel Komitesi Baskani Horace Engdahl