Ben olmamis bir kahraman emeklisi, ben bir kirmizi çarpi, ben uygun adim serseri, bir gençlik düsü, ben bir yanilgilar bilesimi, ben: yeri belli olan; geçip gidiyorum sehrin içinden.Hayatin akisina aldirmiyorum.Çünkü ben suskunluk ve unutusun sivil ifadesiyim.Aslinda Promete’nin cigerini söken kartal olmaliymisim. Promete olamadiktan sonra…Bir kitabin bize yeni bir dünyanin kapilarini aralamasini ya da kendi deneyimimize farkli ve daha parlak bir isik tutmasini bekleriz çogu kez. Çaresiz bir anlam arayisidir bu. Murat Gülsoy, Istanbul’da Bir Merhamet Haftasi’nda, bu çaresizligin insani boyutunu aramaya çikarken okurlarini da pesinden sürüklüyor. Kimi zaman ürkek, kimi zaman saldirgan kahramanlari, kimi zaman siirsel, kimi zaman mekanik üsluplariyla bizi “bakmaya” davet ediyorlar. Ancak, Gülsoy’un edebiyati, röntgenci heveslerden uzakta, arka pencereye degil, yazidan bir aynaya bakmaya çagiriyor okurunu. Anlami kendinde gizli bir dünyayi seyre dalan insanlarin zihinlerinde geziniyoruz. Bir seye, dünyaya, insanlara bakmanin kendimize bakmak; kendimize bakmanin bir seye, dünyaya, insanlara bakmak oldugunu hissederek…Ince Kapak: