“Dedem, tahtaya neseli bir kaptan köskü çizdi. Penceresinin önünde deniz kuslari uçuyordu. Köskün duvarlarina leyleklerin gagalarinda tuttugu haritalar asilmisti. Barometreyi bir yunus, pusulayi bir fok tasiyordu. Dümenin uçlarina sevimli deniz hayvanlari yerlesmisti. Kaptanin sirtinda renkli kanatlari vardi. Beline yilan baligini kemer gibi dolamisti. Bu resim ögretmenin çok hosuna gitti. ‘Bu köskün aynisini yapalim,’ dedi. Dedem çok heyecanlandi. Ögretmenimizin elini tuttu. Zarif bir öpücük birakti. ‘Bunu sizin için ben yapayim,’ dedi. Cebinden denizkizi seklinde bir parfüm sisesi çikarip ögretmene verdi. Hepimiz onu alkisladik.”Karli bir kis günü kivircik saçli, koca burunlu yesil-kirmizi ekose atkili bir adam bir evin kapisini çalar. Rüzgârin, günesin, bulutlarin, kuslarin bilgisini özümsemis, huyu suyu denize benzeyen, nasirli elleri dümenini arayan bu adam kimin nesidir? Acimasiz polis sefi fitne dolu mektuplariyla neden kafa karistirir? Konserve kutusunu bile açmayi beceremeyen babanin içindeki patlamaya hazir volkan evin haritasini degistirebilir mi? Kiraz agaci Pakize çocugun içini kemiren kurtlari nasil savar? Bir solukta okuyacaginiz, sürükleyici, eglenceli bir kisa roman…