Bakunin, ömrü boyunca borç içinde yasadi. Devrimin ve degisimin yani basinda olmak istedi. Daima heyecanliydi; iyi bir hatip ve ikna edici bir eylem adamiydi. Pek çok ülkede istenmeyen adam ilan edilmisti. Bir çocuk kadar hayal perestti; her tanistigi insani, çogu asla var olmamis gizli örgütlerine dahil etmek için dil döküyordu. Sürgündü, sürekli takip edildi. Biftege bayiliyordu, tütün tiryakisiydi, neseli kahkahalar atarak otoriteye küfrediyordu. Türlü hayal kirikliklarina ragmen yilmiyor, devrimin ve hayatin bas aktörü olmayi arzuluyordu. Sayisiz yalan söyledi, çoguna inandi. Binlerce mektup yazdi, tüm Avrupa’yi dolasti. Yazmaya basladigi kitap ve brosürlerinin pek çogunu öfkelenip yarida birakti. Bakunin, insanlik tarihinin en ilginç eylemcilerinden ve anarsizmin sembollerinden biri olarak öldü.Rus ve Sovyet tarihi uzmani, ünlü arastirmaci Edward Hallett Carr’in kaleminden benzersiz bir Bakunin portresi…Devlete düsmanligi bireysel insan dogasina inancindan geliyordu. “Otorite uygula¬mak yozlastirir, otoriteye boyun egmek alçaltir,” diyordu. “Her devlet, tipki her teoloji gibi insani temelde kötü ve günahkâr sayar” düsüncesine dayanarak devleti “insanligin en açik, en sinik, en eksiksiz inkâri” olarak görüyordu.EDWARD HALLETT CARR