Karanlığa hapsoldum sanırsın
Fakat hayallerin ve sevginin ışığı
En beklemediğin anda tekrar parlayıverir

Her şey güzel olacak. Maggie yeni okuluna, yeni durumuna, yeni hayatına alışacak. Herkes böyle söylüyordu. Ama gerçek şu ki, menenjit yüzünden kör olduğundan beri hiçbir şey iyiye gitmiyordu ve hayır, Maggie buna alışmayı kesinlikle düşünmüyordu. Ta ki muhteşem bir şekilde yere yapışıp kafasını çarpana kadar.

Birden tekrar görebilmeye başlamıştı. Yani, en azından bir kişiyi: Ben isminde on yaşındaki neşeli bir oğlanı. Sınırlara değil olasılıkların büyüsüne inanan Ben ve abisi (aynı zamanda favori müzik grubunun solisti) Mason Milton sayesinde hem içinde büyümekte olan şarkı ona hayallerine giden yolu gösterecek hem de sevginin her çeşidiyle yeni baştan tanışacaktı.

Fakat neden sadece bir kişiyi görebildiğini sorguladığında çok önemli bir şeyi keşfedecekti: Kazanmak için bazen kaybetmek gerekirdi.

“Maggie’nin anlatımı keskin ve oldukça zeki, Ben’in ısrarlı coşkusu da mükemmel bir parıltı katıyor… Komik, tatlı ve umut dolu.” —Kirkus

“İçin için tüten romantizmden hoşlanan müzik tutkunları bu romanı sevecek.” —Booklist

“Hikâye hızla akarken Maggie’nin gidip gelen görüşü merak uyandırıcı bir gizem yaratıyor. Güçlüklerin üstesinden gelen insanlarla ilgili hikâyelerden hoşlanan gençler bu romana bayılacak.” —School Library Journal

“Bu kitap, hayatınızın merkezine koyduğunuz şeyleri kaybettikten sonra kendinizi nasıl baştan inşa edeceğinizi anlatıyor. İçinde mizah ve müzik olan şeyleri seven herkese bu kitabı okutun.” —VOYA