Deistik yaklaşım, Tanrı hakkında bir açıklama sunma gayretindedir. Fakat benimsediği açıklama, Tanrı’nın aktif bir fail oluşunu göz ardı eder nitelikte olduğundan en iyi ihtimalle eksik bir tasavvur olarak kalır. Başka bir deyişle tanrısallık, mükemmel olmanın tüm niteliklerini haiz olmak ise yaratıp geri çekilen, iletişimde bulunmayan bir tanrı tasavvuru, mükemmellikten uzak bir tanrı anlayışına götürür. Deizm, Tanrı’yı aşkın bir varlık olarak görüp insan ile ilişkisini ve iletişimini göz ardı ederken Tanrı’nın varlığının insan yaşamındaki etkisini yok saymakta ve insanın salt benmerkezci bir dünya görüşüne sürüklenmesine neden olmaktadır. Bu tasavvur içerisinde Tanrı,insan yaşamında tesiri bulunmayan silik bir faktör olarak belirir. Bir bakıma Tanrı, yalnızca evrenin varlık buluşuna dair açıklanamayan soruları cevaplamada başvurulan bir kaynaktan ibarettir. Insanın yaşamı içerisinde karşılaştığı zorluklar yüzünden kendisine dönüp yardım talebinde bulunacağı, sürekli olarak gözetilip kollandığı hissini vermeyen bir Tanrı’nın, pratik açıdan varlığı ve yokluğu birbirine eş değerdir. Bundan dolayı deistler hakkında “ateist olmaya ömrü yetmemiş kimse” şeklinde bir yorum ortaya çıkmıştır.