İsmim Luce. Gülmeyin, bu büyükannemin adıydı.
Çillerim, siperlikli bir şapkam var ve (burada gördüğünüz) bir
apartmanda yaşıyorum. Dördüncü kat, A merdiveni, sağdaki daire.
Şişe kapaklarını, taşları ve resim çizmeyi severim. Bir sürü resim
çizdiğim bir defterim var, hatta bazı şeyler toplayıp yapıştırıyorum.
Apartmanım tıpkı bir şehir gibi, tek farkı dikey olması. İçinde pek
çok farklı insan var. Mesela aromatik sözcükler yetiştiren biri, düşen
şeylerden korkan biri, rüzgâr kavanozları biriktiren biri, bir sürü
ayakkabısı olan ama…
Cristina Bellemo ve Gioia Marchegiani meraklı tipler. Yolculuğa çıkmayı,
dağlarda yürümeyi; doğayı, mekânları ve insanları gözlemlemeyi
severler. Biraz Luce’ye biraz da Bay Basilico’ya benziyorlar. İkisinin de
ellerinin altında daima bir defter vardır: Cristina yazar, düzeltir, not alır;
Gioia çizer, karalar, boyar. Karşılaştıkları ve değerli buldukları şeyleri
paylaşmak için saklarlar. Birlikte farklı kitaplar yaptılar: Bu, birlikte
çalıştıkları ikinci kitap. İleride başka kitaplar da yapacaklarından
eminler. Hikâyelere tutkunlar.
Ödül:
42. Cento Çocuk Edebiyatı Ödülleri jürisi tarafından tavsiye edilen
kitap.