“Bu kitabin hazirlanisi sirasinda herkesin ilgi odaklarinin farkli olacagi düsüncesinden, Foucault’ nun kitaplarindaki üç eksenden, Bilgi (gerçek), Iktidar (siyaset), Zevk (öznellik) eksenlerinden yola çiktim. Kitaplarini bu eksenlerin agirliginda okudum. Okumam sirasinda Gilles Deleuze’ün Foucault üzerine yazilarindan ve konusmalarindan faydalandim. Bu anlamda Foucault okuyusumda Gilles Deleuze’ün etkisi belirgin bir biçimde gözükmektedir. Bir yandan Foucault’nun bir felsefeci oldugunu ve bu açidan Bati metafizik tarihi ile Heidegger gibi bir hesaplasmaya girdigini göstermeye çalistim. Foucault; epistemelerdeki kopuslar, süreksizlikler üzerine bir tarih anlayisini ortaya koymustur. Nietzsche’den kaynaklanan insanin ölümü temasi üzerine odaklanmistir. Foucault’nun feminizm ve postmodernlik ile iliskisinin kurulmaya çalisildigi kitap ve metinlerin tersine onun postmodern söylem ile alâkali olmadigini göstermek istedim. Bu nedenle daha çok onun modernliginden bahsetmeyi yegledim.Hayatin basitliginin iktidar tarafindan alinmasi: Hiristiyanlik bunu bir bakima itiraf mekanizmasinda yapmisti. Hiristiyan Bati herkesi konusturmasini bilen, herkese tuhaf roller yükleyen, her seyi söyleten ve sonra da bunlari silebilen, bir miriltida bütün suçlari agizdan alabilen ve hiçbir miriltinin ondan kaçamadigi, kendi kendine yasama gücünü sürdüren bir iktidar mekanizmasi yaratti. Ama Foucault’ya göre, 17. yüzyildan itibaren bu mekanizma baska bir mekanizma tarafindan sarildi ve bu ikincisi birincisini solladi. Bu, “dinî olmayan, laik yöneticiler” mekanizmasidir. Görülen hedef aslinda aynidir