Rivayetler temelinde baktigimizda Müslümanlarin geleceklerinin tümüyle bir çöküs ve yikilistan ibaret oldugu mesaji verilmektedir. Hz. Peygamber’in ashabiyla birlikte yasadigi dönemin “Asr-i Saadet” olarak algilanip, bu dönemin asla erisilemez bir zirveyi temsil ettigi inanci, zorunlu olarak gelecegi, asagiya ve kötüye dogru giden bir zaman dilimine, tarihi de kötümser (pesimist) bir tarih algisina dönüstürmüstür. Bu durum ilk Islamî asrin kutsalligi ve zirvede baslayan bir tarihi anlatmaktadir.Rivayetlerin resmettigine göre; bu durum, önceden belirlenmis, hem de kötüye dogru belirlenmis olan bir tarihtir ve önce gelenin sonra gelenden daha faziletli ve üstün oldugu esasi üzerine kurulmustur. Böylece Islam tarihi, iyi olandan kötüye, hayirli olandan hayirsiza dogru bir seyir takip etmektedir. Diger bir ifadeyle Islam tarihi, zirveden, piramidin en yukari noktasindan baslamis, asagiya, kötülesmeye ve bozulmaya dogru bir istikamet takip etmistir. Bundan sonra baslayacak olan dönem, zorunlu (determinist) bir gidistir ve Müslümanlarin gittikçe kötüye dogru gitmek zorunda olduklari bir süreci baslatmaktadir. Böyle bir zihniyetin dünyaya bakisinin olumsuz ve karamsar olmasi dogaldir.