“Sansi yaver gitmis bir ihtimal”Istanbul, 1873… “Sansi yaver gitmis bir ihtimal” hikâyesinin anlatildigi kitabi okudugunda, basina gelebilecek tek ihtimalin idama mahkum edilmek olacagini bilemezdi medresenin sevilen hocasi Akil.Tahir Usta onu bir mezarligin kuytusuna sürüklediginde, ne zamandir merak edip durdugu o “oda” yi nihayet görebilecegi ihtimali Levend’in aklina hiç mi hiç gelmemisti.Yasama dair küçük bir ihtimalin pesindeki Melike, daha önce bir kez olsun düsünmemisti sevginin de bir ihtimal olabilecegini.Peki, ihtimaller tipki bir hileli zardaki gibi önceden belirlenmisse?Nasil çözülecekti varligimizi kusatan sirlar? Bir kitap sayesinde mi? Onlarca, yüzlerce? Bilgiye, varligin bilgisine, yasamin anlamina dair küçücük bir bilgiye ulasmayi vaat etmez mi on binlerce, yüz binlerce kitabin yer aldigi bir kütüphane? Yoksa sonsuza kadar kaybolacaginiz bir labirente mi dönüsür?Her seyi bilmeye çalismayi birakip bir bilinmezlik kalesini tas tas üstüne kurmali ve sonra, bilgiye dair nihai bir zafer mustusuyla kusatip ele geçirmeli o kaleyi.Bu kitaptan sonra da hayat akip gidecek, degismeyecek! Ama özgür iradenizle okuyacaginiz her seyde oldugu gibi bu kitapta da aksine dair bir ihtimal oldugunu düsünmekten alikoyamiyorsunuz kendinizi.Öyle olsun, ama vaat edilen, sadece, bir solukta okunacak ancak bir lokmada yutulamayacak bir kitap oldugudur.