Fikir partileri yerine tek bir kişiliğe bağlı partiler, negatif
propaganda, yüksek mahkemelerin yetkilerinin
azaltılması ve yürütme erkinin yetkilerinin fazlasıyla
artırılması, basın özgürlüğünün dolaylı yollarla
kısıtlanması, hakaretlerle dolu saldırgan bir dil, “hem
kurum karşıtı hem seçim yanlısı”, demokrasiyle
diktatörlük arası “demokratör” rejimler…
Çağımızın en dikkat çekici siyaset bilimcilerinden Pierre
Rosanvallon dünya siyasetinde giderek daha belirleyici
hale gelmeye başlayan popülizmi bütün cepheleriyle ve
“Tarih, Teori, Eleştiri” düzlemlerinde masaya yatırıyor.
Popülizm esas olarak 1960’larda kullanıma girmiş bir
kavram olsa da çok daha uzak bir geçmişe uzanan
tarihsel kökenleri var. Fransa’da III. Napoléon
döneminin ya da Kolombiyalı Jorge Eliécer Gaitán ile
Arjantinli Juan Péron’un mirasının, 19. yüzyıl
sonlarındaki kısa süren Rus ve Amerikan popülizminin
analizi, günümüzün Venezuela’dan Hindistan’a uzanan
popülist rejimlerine ışık tutuyor. Üstelik Rosanvallon
çok da fazla sözü edilmeyen sol popülizm üzerinde de
uzun uzun duruyor. Popülizm Yüzyılı, “Çağdaş
demokrasinin büyüsünün bozulduğu” bir dönemde
popülizmi anlamak ve “nasıl bir alternatif ortaya
konmalı?” sorusu üzerinde düşünmek için çok katmanlı
bir rehber.