Kendine özgü mantigiyla Bay Valéry, ansiklopedi tutkusuyla Bay Henri, kara bir mizahla basariyi ele alan Bay Brecht, özgün düsünme biçimiyle Bay Juarroz, yürüyüse çikmis matrak Bay Calvino ve ormandaki sadece kendisine ait kulübesinde Bay Walser… Gonçalo M. Tavares’in kaleminden dökülen entelektüel ve siirsel harikalara Rachel Caiano’nun neseli desenleri eslik ediyor. Yazinin beyefendilerinin mahallesi okurunu bekliyor.“Gonçalo M. Tavares, hayalgücüne dayali kurmacanin geçerli baglariyla iliskisini kopararak ve benzersiz bir hayalgücüyle donanmis olarak Portekiz’in edebiyat sahnesine daldi. Tavares büyük bir ustalikla çok özel bir dil kullaniyor, ve bu özel dili öyle bir uyguluyor ki onun artik bir kriter oldugunu söylemek –simdilerde yeteneklerinin tadini çikardigimiz genç romancilari kesinlikle küçümsemiyorum– abarti sayilmaz; artik kurmaca yazinda Gonçalo öncesi ve Gonçalo sonrasindan söz ediliyor. Sanirim ona sunabilecegim en büyük övgü bu. Bence otuz yil sonra, hatta belki daha da önce Nobel Ödülü’nü alacaktir, bu bir kehanet ama sanirim dogru çikacak. Ancak ödülü aldiginda onu kucaklamak için buralarda olamayacagima üzülüyorum.”José Saramago, Defterler“Gonçalo M. Tavares harika, portatif bir mahalle yaratmis. Bay Brecht ve arkadaslarinin yasadigi, yiyip içtigi mahalle, sasirtici özgünlükte bir yapit.”Enrique Vila-Matas, El Pais