Tüketim toplumu olmaktan yanaya tüm yakinmalarimiz, yine de çikamiyoruz o tuzagin içinden. Iste o tüketici tavrin eseridir genelde sanata, özelde öyküye, siire burun kivirmalarimiz. Sola Yayinlari olarak biz, o tavra karsi kusandik silahlarimizi. Öykülerin isyaniyla bütünlestirdik isyanimizi. Ilerleme, hem Sola Yayinlari adina hem edebiyat adina olacaktir.”Filmin sonunda adam diyor ki kadina: Sevgi hiç yikilmayan bir kaledir. Ben de bunu çözmeye çalisiyorum ya, sence sevgi nasil bir kaledir diyorum, boktan bir kale diyor. Ne zaman denediyse boynuzlanmis. Ben tus! Düsün; sevgi boktan bir kale diyen adamla ben büyük ask yasamayi düslüyorum.” Özgürlük Çikmazi’ndan Duygularin sarmalinda ihanet ne zaman devreye girer? Intikam, iki yüzü keskin bir kiliç mi? Özgürlük, askin anti kahramani, ayni zamanda yalnizliklar atlasi mi? Yoksa ezberlerimizin tutsakligiyla o atlasin haritalarini kendimiz mi çiziyoruz? Suna Güler, duygular arasindaki yolculugunda her kapiyi birazcik araliyor, belki de görmedigimiz, görüp de fark etmedigimiz bir ayrintiyi, simsek hiziyla sergileyip kösesine çekiliyor. Okuyanin aklinda mih gibi çakilan sorular birakarak. Özgürlük Çikmazi, biraz da kendimizle yüzlestiren öykülerden bir demet! Iste o yüzden okunmayi hak ediyor. (Tanitim Bülteninden)