O, inançlari ugruna bu yolu tercih etmisti. Inanç bütün hayatini kaplamis ve genç yasta siyasi ve toplumsal olaylara karismisti. Onu bu yollara inançlari sürüklemisti. Bir an olsun yürümekten geri kalmadi, hiçbir engel ona mani olamadi. Hiçbir davet ve olay, onu bir an olsun tereddüde düsürmedi. Hikayesi çok uzundur!Siyasi suçlari ya aci çeksin de teslim olsun diye gurbete sürgün ederler ya da cani yansin diye zindana atarlar. O her ikisine de maruz kalmisti, gurbette zindana atilmisti.Ama o gurbetten ve zindandan incinecek biri degildi, o kendine dönük biriydi, kendiyle barisik biriydi. Kendi içinde çogul yasayanlar hemsireye ihtiyaç duymazlar, kendi içinde özgür olanlar, zindandan incinmezler. O, her iki konuda tecrübeliydi. Kalabaliga muhtaç olan insanlar çok azdir. Kendi içinde hiç olanlar baskalarina, kalabaliklara gark olmaya çalisirlar. Zira orada hiçliklerini hissetmezler. Yalniz kaldiklarinda dehsete kapilirlar; çünkü bir kisiyi bile hissetmezler, mutlak bir bosluk vardir onlar için! Onda peri yalnizligi vardi. Kendi içinde yasamayi çok iyi biliyordu. Kendisiyle yalnizlik hissetmiyordu, onu kendisinden alinca yalniz birakmis oluyordu. Onun kendisi kendi vataniydi, kendi özgürlügüydü! Gurbetteki bu zindan mahkumu kendisini kendi vataninda özgür buluyordu.