Son onlu yillarda tarihselci yöntemle Kur’an okunmaya ve bir sekilde ideolojilere destek kilinmaya çalisiliyor. Genel fitrati kavrayip, açik bir ruh ve akl-i selim ile hareket etmeyip, herkes kendi çikarina ve dar kapasitesine, içinde bulundugu toplumsal biriminin özelligine dini bir eylem araci olarak kullanmaya devam ediyor. Böylece din iyice parçalaniyor, öbek öbek (sekralizasyon) kiliniyor ve uluslararasi küresel hegemonyanin ulusal ve uluslararasi politikalarinin bir eylem aracina dönüsüyor. Halbuki sorun, sosyal degismeyi hâkim Bati paradigmasi çerçevesinde ele alarak, tarihselci yöntemin vahyi bilgiye uygulanmasi ve vahiy ile yasanilan olgu arasinda bir çeliski varsayilmasindan kaynaklanmaktadir. Ezmanin tegayyürü ile ahkamin tegayyürü inkar olunamaz ilkesini sürekli olarak vahyi bilgiye uygulamaya çalisanlar, ikincil kaynaklar konumundaki kiyas, icma ile üçüncü kaynaklar konumundaki örf, masalih-i mürsele, istihsan üzerinde sartlar geregi degisiklikler yapilabilecegi hususunu gözden kaçirmaktadir. Bu kitap, “Dini dosdogru tutup, onda tefrikaya, ayriliga düsmemek” için tarihsici ve ideolojik okumalardaki sikintilari gidermeye katki saglayacak telif ve tercüme metinlerden olusmaktadir.