“Kizmaya deger seyler olacaksa, sevinmeye deger seyler de olacaktir. Sevinmeye deger seyler olacaksa, demek ki o seylerin de bir anlami olacaktir. Ama öyle seyler yok bu dünyada!” Sesini bir ton daha yükseltip, “Birkaç yil sonra hepiniz ölecek, unutulacak ve hiçbir sey olacaksiniz; onun için, kendinizi buna bir an önce alistirmaya bakin!” dedi. Iste o an, Pierre Anthon’u o erik agacindan bir an önce indirmemiz gerektigini anladik. Hayatlarimiz niçin sonu gelmez bir anlam arayisi üzerine kurulu? Yaptigimiz isleri, verdigimiz kararlari, sürdürdügümüz iliskileri sürekli bir anlam terazisinde tartmamiz neden? Anlam gerçekten o kadar önemli, adinin yansittigi kadar “anlamli” bir sey mi? Yoksa toplumca kafayi anlamla bozduk da, bu takintimizin farkinda mi degiliz? Öyle ya da böyle, Danimarkali bir grup genç, “anlam” denen seyi feda etmemeye kararli! Izin vermeyecekleri bir sey varsa, o da “her sey”in “hiçbir sey”, “birileri”nin de “hiç kimse” oldugunun kendilerine dayatilmasi!Her gün yapmakta olduklarimiz, üstünde fazla kafa yormadan sürdürdüklerimiz, bir sey ya da biri olmak için… Ya günün birinde, “Her sey anlamsiz,” diyen biri çiksa, buna ne kadar dayanabiliriz? Yayimlandigindan bu yana tüm dünyada gençlerin büyük ilgisini toplayan ve çesitli dillere çevrilen romanda, Danimarkali yazar Janne Teller, naiflikle gerçekligin arasinda, kan dondurucu bir nihilizmin sinirlarinda geziyor! (Tanitim Bülteninden)