İnsan kendi çocuklarının annesi olduğunda, kendi anne ve babası ile ilgili bazı hikâyelerini de tamamlıyor. Nazlı çocuklarıyla kurduğu yeni hayatında hikâyesini tamamlayıp dönüştürenlerden biri. Bu kitabı yazarak da içini hayata döküyor ve döktükçe kendini tamamlamaya devam ediyor.

Dünyada her yıl 18 yaşının altında olan 10 milyon çocuk evlendiriliyor. Bugün yine bir yerlerde, yeniden bir çocuk, çocuk olmadan ve gelişimini tamamlamadan yetişkinliğe zorlanıyor. Evlendirilen kız çocuklarına “çocuk gelin” deniliyor. Bu bir “çocuk istismarı” aslında. Gelin böyle olmaz, olamaz… Herkes söylüyor ya! “Kadın çiçektir.” diye… Kadın çiçek falan değildir… Kadın, insandır! Ve her insanın ruhsal, bedensel ve zihinsel olgunluğa ulaştıktan sonra yetişkinleşme hakkı vardır.

Evet doğru, hepimiz bu dünyaya toprağında bir çiçek olarak getiriliyoruz. Çocuk gelin olmaksa, toprağından kopartılmak demek… Başka bir toprağa bırakılıp, “Hadi sen burda yaşa.” demek…

O çiçeği besleyecek su kesildiği için, o çiçek başka toprakta yaşamaya elverişli olmadığı için erkenden ölmek demek “çocuk gelin” olmak. Aslında büyüdükçe ruhen ölmemeye direnmek demek.

Nazlı Doğan’ın yaşamaya direnen ruhuyla ve yeniden doğumlarından biri olan kitabıyla herkesin tanışmasını dilerim.

Gökhan Çınar