Gecenin geç saatlerine kadar sizi ayakta tutacak, bittigi için üzüleceginiz bir kitap. Ve ardindan tanidiginiz herkese okutmaya çalisacaksiniz. –Washington Post
Usulca çiçek açan keskin sezgilerle ve duygusal zekayla dolu… insani cezbeden, elinizden birakmakta zorlandiginiz bir kitap. – OBSERVER
Lawson okuru nasil içine çekecegini biliyor… bosa çikmis umutlar ve hayalkirikliklariyla, kendini kandirmalarla dolu ama sonu insana kendini iyi hissettiren bir roman bu.-SPECTATOR
“SON, hiç umulmadik sekilde geldi; ve üstünden çok uzun vakit geçinceye kadar ortada ona uzanan bir olaylar silsilesi bulundugunu göremedim…. Bir seyin baslangiç noktasini bulmaya çalisirken ne kadar geri gidilebilecegine dair bir sinir yok elbette. Bu arayis insani Adem’e, hatta daha da öncesine götürebilir. Fakat bizim ailemiz için o yaz mevsimi, pratikte her seyin baslangici sayilabilecek kadar feci bir olay olmustu. Söz konusu olay ben yedi yasimdayken, Temmuz ayinin sicak ve durgun bir Cumartesi günü yasandi ve normal aile hayatimizi sona erdirdi; neredeyse yirmi yil sonra bile hâlâ bu olaya nasil bakmam gerektigini bulmakta zorlaniyorum.”
GÖLÜN KIYISINDA nadide bir kesif. Romanin öylesine telassiz bir kendinden eminligi ve öylesine iyi kontrol edilmis bir duygusalligi var ki, özel oldugunu âninda hissediyorsunuz. Kendinizi tadi çikarilacak bir edebi deneyim, içinde kaybolabileceginiz bir kitap ve dikkatle takip edilecek yeni bir yazarla karsi karsiya buluyorsunuz.