Çokkültürlü egitim’, ‘anadilinde egitim’ ve ‘baris egitimi’ gibi kavramlarin kamuoyunda siklikla anildigi bir dönemdeyiz. Topluma yön verme gücüne sahip olan bu tür kavramlar, reel siyasetin sicagi ve hizi içinde yeterince ve ayrintisiyla konusulamiyor. Türkiye, gündemin çok hizli degistigi bir ülke; gündem degisse de bu kavramlar baki kaliyor. Peki, ne kadar biliyoruz çokkültürlü egitimi ya da baris egitimini? Nasil olabilir bunlar örnegin, nelerdir gerçeklesme kosullari? Bu konulardaki akademik çalismalar, konularin gündem maddeleri olarak isgal ettigi yerle orantisiz olarak çok az sayida. Egitim, her seyi degistirecek bir altin formül ya da sihirli bir degnek degil; ancak savasin kurumlari barisin kurumlarina, tekçi kurumlar çogulcu kurumlara dönüsecekse, egitimde mutlak bir dönüsüm sart. Egitim sart degil, fakat egitimde dönüsüm sart ve toplumsal kurumlarda en basta. Müfredati ve gizli müfredatiyla, egitim dili ve yasakli dilleriyle, otoriter yapisi üzerinden zayi ettigi nice ögrenciyle egitimde dönüsüm sart. Yayinevimiz Doç. Dr. Ulas Basar Gezgin’in bu degerli kitabinin büyük bir boslugu doldurmaya çalistigini düsünerek, bu öncü çalismayi okurlarimizin ilgi ve dikkatine sunuyor. Elestirellikle ufkunu çerçevelemek yerine alternatif egitim için de düsünce üreten böylesi bir çalismanin alternatif okul girisimlerine katkisini da anmali. Egitimin ideolojisiyle baslayan kitap Gezi Direnisi’yle son buluyor. Son yazida ele alinan “Gezi’den ne ögrendik?” sorusunun Gezi Direnisi’ne destek olan kesimlerce ilgiyle okunacagini tahmin ediyoruz. Çogulcu ve demokratik bir okul ve bir toplum talebi ve dilegiyle…(Tanitim Bülteninden)