Ilk gençligimi düsle gerçek arasindaki çizgide geçirdim ben. Yanilsamayla yüz yüze gelmeden yasayanlar ve bu yüzden yasamlarini kendilerine ait bir seymis gibi hissedenler bu çizgi¬nin varligindan habersizdir. Çünkü bu çizgi düsle gerçegi birbirinden ayirmakla kalmaz, ayni zamanda onlari birbirine baglar. Bir sey yasarsiniz ama aslinda yasadiginiz baska bir sey¬dir. Hiçkirarak aglarsiniz ama aslinda kahkahalar atmissinizdir. Sevgi, mutluluk, zafer, hepsi birer yanilsamadir. Yasam kurgu¬dur, gerçek düstür. Yalnizca inancinizla biçimlenen bir avuç ha¬mur. Neye inaniyorsaniz, gerçek odur.Izmir yakinlarindaki küçük bir kasabada yasayan varlikli bir ailenin tek çocugudur Hüseyin. Mallarin ve çiftligin yönetimini yüklenen amcasi, geleneklere uymayip meyhane isletmeyi seçen babasi, menekse kokulu annesi, çiftlikteki sevgili atlari, yengesi, halalari ve komsu kadinlar arasinda büyür. Ancak hep mutluluk içinde geçmez kasaba hayati. Babasini küçük yasta kaybeder. Okulda ise sorunlu bir ögrencidir, yine de kazanir üniversiteyi. Kisiligindeki bölünmeler o yillarda baslar. Ve bir Cumartesi günü bütün yasam öyküsü degisir; her sey tersine dönmüs, birbirine geçmis, ortada kendisinin figüran oldugu bir oyun kalmistir. Yakin tarihin yasanmis siyasi olaylarina yapilan göndermelerle dokunmus Menekseler Atlar Oburlar, bir düs kirikliginin, bosa geçen, kaybedilmis bir hayatin romani.