Islam kaynaklari arasinda yazili kaynaklarin tarihi, Kur’an-i Kerim’i olusturan vahyin taslara, derilere, liflere, kâgitlara, ya da bezlere yazilmak sureti ile bir sekilde yazili olarak kayit altina alinmasi ile baslar.Zamanin ilerlemesi ve Islam beldelerinin daha genis bir alana yayilmasi ile bazi rivayetlerin birbiri ile çelismesi, farkli hükümler getirmesi ve Kur’an’a muhalif olmasi sebebiyle, sahih Sünnet’in tesbit edilmesi çalismasi baslamistir.Ulema, bu amaçla, Islam ümmetinin ibadet, inanç ve hayatlarinda kendilerine yön verecek olan temel kaynaklarin dogrudan Hazreti Peygamber’den rivayet edilip edilmediginin tesbit edilebilmesi için belirli kriterler olusturmus, ama Kur’an-i Kerim üzerinde itiraz edilemeyecek bir ittifak saglandigi için tartismalar Sünnet’in rivayeti ile yogunlasmistir.Böyle bir dönemde, Hz. Peygamberin (sav) hayatini yazmak, bir anlamda hadis rivayeti anlamina gelir.Ibn-i Hisam da eserinde, bu anlamda, pek çok hadis rivayet etmis durumdadir. Zaten, eserin Peygamberimizin kendi dönemi ile ilgili bilgileri içeren bölümü hadis rivayeti seklindedir. Bu rivayetlerde konular, Peygamberimizin hayat kronolojisine göre düzenlenmistir.Bunun içindir ki Ibn-i Hisam’in Es-Siretu’n Nebeviyye’si, bir tarih kitabi olmakla birlikte, çesitli konularda fikhî konu ve hükümlerin anlasilmasi bakimindan da bir kaynak kitab olarak kabul edilir. Ayni sekilde pek çok ayetin nüzûl sebebleri ile ilgili gelismeleri aktarmasi bakimindan da tefsir özelligi tasir.Islam âlimlerinden, Kiftî, Zehebî, Ibn Kesîr, Ibnü’l-Imâd, Ibn Hallikân ve Sehâvî gibi âlimler, Ibn-i Hisam’in bu eserini Hz. Peygamber’in hayatina dair en saglam ve en iyi siyer kitabi olarak kabul etmislerdir.