Yazar bir yazisinda söyle der: “Yalan insanoglunun kati gerçeklerden kaçtigi ve sigindigi bir siginaktir.” Mehmet Seyda’nin karakterleri maskeli dolasmaz. Bundan olsa gerek, romanin kahramanlari en az kendimiz kadar yakindir bize. Istanbul’da Madam Mari’nin pansiyonunda Feride’yle birlikte bir hayati paylasan Ali Muhsin ve arayislarini konu alan romanin kahramanlarinin hayatini okurken aslinda kendi gerçeklerimizle yüzlesiriz. Yazar insanin tenine yazar yazilarini. Elbisesiz insanlari, dogalligin kiyafetiyle süsler. Yalanlarin arkasina gizlenmez onun karakterleri, cesurdurlar. Hayatin bilinmezleri, çözülmeyen vakalar ve rüyadan uyaninca, baska bir rüyada oldugunu anlamak. Büyülü bir atmosferde birlesen sayfalarin, nasil aktigini bile anlamayacaginiz bir üslup… Pek çok eserlerinden ödüller almis, insanin ruhunu çözümleyip konusturan bir yazar Mehmet Seyda. Romanin ismi gibi, “Gerçek Disi” dedigimiz yasamlarin, aslinda hakikatin ta kendisi oldugunu görürüz ve yazar söyle der:“Cigerlere hava gidip çikiyor, ama iste o kadar. Öte yandan gücüm tükeniyordu. Kana tere battim. (Sik disini, dayan!) Böyledir bu doktor; bir insani insan yapabilmek için dokuz ay karinda tasimak yetmez, onu insan sirasina sokmak için uzun yillar gerekir, uzun ve araliksiz bakim harcamak ister. Oysa ölmesi için tek saniye yetisir. Böyledir bu!”