Etrafimizi, evimizi, çantamizi, programimizi, günümüzü, gardirobumuzu, cüzdanimizi yani kisacasi tüm hayatimizi ne kadar çok doldurursak o kadar tatmin ve dolayisiyla mutlu olacagimizi zannederiz. Bu kalabaligi yaratirken yaptigimiz sey kendimizi yok etmektir aslinda. Çünkü kendini sadece boslukta yaratabilir insan. Azalinca çogalir, sadelestikçe özgürlesir ve hatta daha çok görünür olur. Begüm Basoglu ve Ege Erim bir gün hayatlarindaki fazlaliklari attikça daha mutlu olduklarini kesfettiler. Bu kesif onlarin hayatini degistirdi ve daha çok, daha çok atmaya basladilar. Giymedikleri giysileri tutmayip, kullanmadiklari esyalari saklamadilar. Her programa dahil olmaktan vazgeçerken, aslinda bir sürü seye ‘maruz kalmaktan’ kurtuldular. Yani sade bir yasami tercih ettiler. Buna tanik olanlar aynisini deneyimlemek istediginde de ‘sade yasamak’ akimi olustu. Artik belki farkinda oldugunuz belki de olmadiginiz birçok kisi sade yasiyor. Içinde daha az esya, daha fazla deneyim olan, daha hafif, sinirlarini kendinizin belirledigi dolu dolu bir yasam, sadedir. Ve sadelik güzeldir.(Tanitim Bülteninden)