Antik dönemde Ilyada ile Odysseia gibi essiz örnekler veren epik siirden ve Aeschylus, Sofokles, Euripides gibi yazarlarin tragedyalarindan sonra, birçok yazar düzyazida eserler vermeye basladi. Ancak o dönemde bu eserleri tanimlamak için özel bir terim bulmaya özen gösterilmedi. Aristoteles, Poetika adli eserinde bu türden hiç bahsetmez. Helenistik dönemde dogan ve yavas yavas sevilmeye baslayan; aski, uzun yolculuklari ve insan duygularini konu eden bu güncel hikâyelere drama, vivlio, ya da logoi dendi, çok daha sonra “??????????” mythistoria [mit anlatimi] ve en son “???????????” mythistorima adi verildi. Rönesans döneminden beri Latin kaynakli dillerde bu tür eserlere roman, romanzo, romance, ya da novel isimleri verildi. Asirlar boyu durmaksizin okunan, yazildigi günden bugüne kadar sayisiz sanatçiyi etkileyen bu roman dünya edebiyat tarihinde sadece ilk oldugu için degil, edebî degeri açisindan da seçkin bir yer kazandi, böylece: “Hastaya sifa verecek, dertliyi avutacak, sevmis olanin anilarini canlandiracak ve sevmeyene yol gösterecek türden, her insani mutlu edebilecek bir eser yaratmak istedim” sözleriyle eserine baslayan Longos’un istegi yerine gelmis oldu.