Bazi kapilardan bir kez geçince, hayat asla eskisi gibi olmaz…“Zaten nicedir özlemistim. Maltepe’deki arkadaslarima gittim.Ön bahçede, tel örgüyle bina arasindaki dört-bes metrekarelik boslukta dut agaci var. Altina bi masa sekiz-on sandalye sigiyor. Gölgesine oturduk.Ve, o agacin gölgesinde oturan arkadaslarimdan biri roman yazdi. Ismi, Kapi… Son rötuslari yapiyor, baskiya göndermeden önce göz atmam için bana verdi. Iki gecede yuttum. Sanirim o gölgesinde oturduklari agacin sihri var. Yillardir bu kadar iyi kalem okumadim…”YILMAZ ÖZDIL“Gerçekle kurgunun ustalikla harmanlandigi bir yapit Kapi. Düsündürücü oldugu kadar sasirtici ve çarpici. Sizi alip kendi dünyasina götürüyor. Baslayinca birakamiyorsunuz elinizden. Cem Okyay’in Kapi’si bana doksan yillik Cumhuriyet’imizin üç kapisi oldugunu da düsündürdü. Üçüncüsü ve simdilik sonuncusu ise bir kirli pasli, agir mi agir demir kapidir ki ülkenin asker kahramanlariyla en seçkin kimi aydinlarinin bedenleri ve kisilikleri, disardakilerin de ruhlari ve umutlari üzerine acimasizca ‘güm’ diye kapatilmistir.”ORHAN KARAVELI“Bir hayalimiz vardi, vazgeçmedik asla…”D. ISMET ÇINKI