Her sey çok güzel, her sey çok iyi giderken mehtapli gecelerin ardindan kara bulutlar çöktü,simsekler çakti sürgün ülkenin üzerine. Ordu, bir grup generalin önderliginde ülke yönetimini ele geçirdi. Bütün ülkeyi ilan ettikleri siki yönetimin demir postallari altinda inim inim inlettiler. Ilk attiklari adim kanli oldu. Sonrakilerde kanla devam etti. Öyleki nergis kokulari yerini kan kokusuna, barut kokusuna birakti . kan kokusu agaçlara, ormanlara, vadilere sindi;dere yataklari kimsesz mezarlar haline geldi. Yer yer insan cesetleri görülür oldu. Evler yakiliyor, köyler yakiliyor, ormanlar cayir cayir yakiliyordu. Göçler basliyordu. Bu topraklarin binlerce yillik sahipleri, bu topragin çocuklari yerlerinden sürülüyorlardi. Ve geride sadece külleri degil, hicranlari kalmisti. Iste simdi sira o köylülerdeydi. Fermanlari verilmisti bir kere, onlarda göç etmek zorundaydi. Çareleri kalmamisti, iki yollari vardi;ölüm yolu yada daglar ve vadiler; yani kaçis yolu. Ölümden, kandan, zulümden kaçis. Özgürlüge kaçis…Ülkede yapilanan darbenin sonucunda rejimi benimsettirmek ve isyani bastirmak için darbeciler tarafindan zindandan çikartilan Bozo, Ölüm Timinin basina geçirilmistir. Görevleri operasyon ve eylem… Bozo’nun ajanlik tekliflerini reddedince Osman, üç kursunla köyün ortasinda öldürüldü. Evi barki yikildi. Köyleri yakildi, bosaltildi. Ve sürgün edildi. Ailesinin ve halkinin basina gelen bu trajik hadisenin hesabini sormak için adalet arayisina giren Yusuf, çözümü kursunlarin patlatilmasinda buldu. Tim komutani Bozo’dan geçmisin intikamini almak için sirtinda askin yüküyle yola çikan Yusuf’un hazin serüveni baslar.(Tanitim Bülteninden)