“Yavrum, mâzîmizin, târihimizin bereketi ve serefi olan fikir mahsûllerimizi, îtinâ ile yuvarlandiklari uçurumlardan çekip kurtarmaya ugrasirken, gerek ben, gerek âilem, sanatmahsûllerimizin de öksüz ve alâkasiz birakilmasina dayanamiyoruz. Meselâ Nâdîde ve Nezîhe ablalarin,oya, kasik ve kese toplarlar. Her ikisinin de simdiden birer koleksiyonlari var. Fakat Orta Anadolu, Akdeniz, Rumeli isleri Istanbul’da hayli mebzul olmakla berâber sark isleri pek yok. Simd isartlarina dikkat etmeni isteyerek, sana sunlari soracagim: Dolastiginiz yerlerde, sanat kiymeti olan, antikalasmis el isi çorap, oya, oyali veya desenli kese heybe var mi? Varsa bunlari tedârik etmek bir yorgunluk ve külfet teskil eder mi? Yâni sen herhangi bir zahmet ve üzüntüye gireceksen kat’iyen istemem. Annem yazdi diye asla telâslanma ve müskül vaziyete düsme. Ben bu isi bir millî vazîfe kabul ediyorum. Olursa da hos, olmazsa da. Her seyden evvel senin üzülmemen lâzim.”Sâmiha Ayverdi kendisine gelen mektuplari ‘Mektuba cevap vermemek, selâm verenin selâmini almamaktir’ sözü geregince cevaplandirmis, zamâninin önemli bir kismini bu ise ayirmistir. Mektuplar, Sâmiha Ayverdi ile Belkis Dengiz’in uzun yillar devam etmis olan mektuplasmalarindan meydana geliyor.