Türk öykücülügünün ask öyküleri izleginde farkli bir duyarligin yazaridir Hüseyin Su. Aski, mutlak varlik alanina ve varolussal nedenlere bagli olarak ele alir. Aski, sadece insanî ve bedensel bir yaklasimla düsünmez. Aski, askin boyutlariyla birlikte yazar. Bütün boyutlariyla ve bu baglam içinde anlatir. Ask, her ne kadar bu sinirlari zorlayan bir insanîlik olsa da Hüseyin Su öykülerinde mutlaka askin baglamiyla birlikte; gelenek, din, kültür, duyarlik alanlariyla irtibati kopmadan anlatilir. Askin Hâlleri’nde Hüseyin Su, insani askin birçok haliyle yüzlestirir. Söyle der: “Askin Hâlleri’nde kadin erkek, genç yasli herkes bu hâllerden birini, hatta birçogunu yasamaktadir. Kimi zaman cesur ve atak, kimi zaman da korkaktir; çekinir ve ürker. Bazen gözü döner. Yikilir veya yikar. Feraseti açilir ya da hayret edip öylece kaliverir. Ne aradigini bilemez hâle gelir. Bütün dünyayi istedigini sanir ve ardina düser. Münzevilesir, yalnizligini kutsar, dilsizlesir. Erkek kusatilir, kadin kusatir. Askta güçlü kadindir; daha mantikli, daha hesapli, daha hakimdir. Erkek daha zayiftir. Sevdigi hiçbir kadina güç yetirebilen, hatta onunla kendisini esitleyebilen erkek yoktur. Âsik hiçbir zaman kendisini görmez, ben demez, sevgisini fedakârlik olarak anmaz ve anlamaz.Hep sevdigini yüceltir, çünkü onunla dünyasini doldurmustur. Görmek istedigi yalnizca bir yüz/sûrettir. Ona göre olus, içinde bulundugu hâlden ibarettir.”; “Ask, insanin, imkânsizliga tutkusu, imkânsizin ardindan kosmasidir. Bir anlamda incelme, bir baska anlamda da beserîlige meyli, gönül indirme hâlidir. Askin yüzü sehvete döndügünde düsüs; güzellige, safliga, ruha döndügünde incelme baslar.”(Tanitim Bülteninden)