Albert Espinosa’nin hayati, kanser oldugunu ögrendiginde degismeye basladi. On dört yasindayken bir bacagini kaybetti, on altisinda bir akcigerini ve on sekizinde de karacigerinin bir parçasini. Hayatinin on yilini kanserle yasadi. Ondan hep kanseri nasil yendigini anlatmasini istediler, o ise kanserden neler ögrendigini, ögrendiklerini nasil yasamina uyarladigini anlatmayi seçti. En kiymetlilerini paylasti; sarilarini. Sari Dünya’sini açti herkese. Ölümün aslinda nasil mutlulukla bagdastirilabilecegini gösterdi. Zira ölüm degildi üzücü olan, yasamayi bilmemekti. Ne de olsa ölüm, parçalara ayrilip pek çok bedende var olmaya devam etmekti. 
“Insani derinden etkiliyor.” Top Santé
“Incelikler ve enerjiyle dolu isil isil bir kitap.” The Independent
“Herkes bu kitap hakkinda konusuyor. Gerçekten insanin içini isitiyor.” Mail on Sunday
“Sari Dünya, her daim günesli ve iyimser bir ütopya.”  The Sunday Times
“Bu kitap insanin kendisini elestirmesine sebep olacak bir mizaha sahip.” The Times
“Basit felsefesi ve insana mutluluk veren mesajlariyla Sari Dünya, alaninda bir klasik olabilir.” The Sunday Times
“Okuyan herkes siddetle tavsiye ediyor.” Guardian
 
“Albert Espinosa, siradisi bir insan.” The Observer
 
“Albert bizimle bilgeligini paylasmis. Tesekkürler, beni gülümsettin.” Elle Macpherson
 
“Düsünsenize, bacagini kaybetmeden önceki gece ona bir veda partisi bile düzenlemis. Hastalik ve ölümle ilgili kisimlari var ama bu kitap her seyiyle yasamin degerini anlatiyor.” The Independent